Familiekiekjes als thema

Henk van den Berg is het meest bekend om zijn interpretaties van oude foto's in een bestofte doos die bij het opruimen van de zolder te voorschijn komt.

Zijn diffuse manier van schilderen komt hier het sterkst tot uiting. Subtiele grijzen zijn de leidende kleur. Technisch gezien zijn de eerste schilderijen in deze reeks beïnvloed door Gerhard Richter, maar ze missen diens strenge objectivering. Integendeel: mede door de keuze van de gebruikte beelden roepen de schilderijen vooral melancholieke gevoelens op. Ook lijkt er iets verborgen te zitten achter het oppervlak van de verflaag. Dun opgebracht verdwijnt ze in de structuur van het doek: immaterieel, ongrijpbaar.

Weliswaar vormen privé-foto's en kiekjes het uitgangspunt van het werk maar de schilderijen ontstijgen het puur persoonlijke: de sferische werking van de schemerige grijzen sluiten aan op ons collectieve geheugen van de vijftiger en zestiger jaren in Nederland. Het anekdotische verdwijnt daarmee: weg geschilderd in traag vervloeiende toonvlakken.

De schilderijen doen op intrigerende wijze verslag van scenes of taferelen die ooit,ergens, voor iemand aanleiding waren het te vereeuwigen. Henk van den Berg gebruikt die aanleiding om een nieuwe werkelijkheid te scheppen die herkenbaar is maar niet meer precies helder. Ons geheugen leidt ons vaker om de tuin dan we willen en dingen zijn veelal ontdaan van de context. Die context immers zorgt er voor dat we die herinneringen heel persoonlijk kleuren. Ze zijn maar zelden een feitelijk relaas van wat zich heeft voorgespeeld.